Back in de USA!!

Hoi,
We zijn er….!! .nog brak van de reis…en welgeteld net 5 uren slaap achter mijn kiezen. Biologische Nederlandse klok zullen we maar zeggen. Lijf moet nog ff inschakelen op de nieuwe tijdszone. Zal wel goed komen de aankomende dagen.

Zal ff een update doen van onze reis cq vertrek. Op zondagmorgen ging onze wekker mooi om 7.00 af…daarvoor natuurlijk al regelmatig wat wakker en onrustig….lijkt wel weer of we op schoolreis gaan..veel zaken die nog ff door het hoofd spoken…we moeten dat nog doen en dit niet vergeten etc. Kortom een mooie voorbereiding dus..de laatste zaken nog in de koffer gedaan (Rita’s krultang) en voor de zekerheid nog maar ff gewogen…alles mooi binnen de 23 kilo…

Iets voor achten waren Marloes en Mitchel bij ons , zij zijn de chauffeurs van dienst en mogen ons afzetten in Amsterdam en naderhand met een echte (onze) auto weer naar huis. We hebben afscheid genomen van Sharon en Mitchel die bewaken ons Fort tijdens onze afwezigheid.
Reis naar Amsterdam verliep prima op een zondagochtend en weinig verkeer bij de weg. Schoot dus lekker op. Ook geen rare dingen gezien…dag ervoor lagen er bij Muiden nog drie bussen op elkaar…je kunt het treffen en dan is drie uur van tevoren aanwezig zijn ook erg kort.

Op schiphol was er relatief weinig drukte te bekennen. Konden de auto dus ook zeer gemakkelijk kwijt. Daar gelijk maar ff op de borden gekeken waar we ons moesten melden voor het inchecken. Was daar overigens eigenlijk al een drukte van belang. Zowel bij de online incheck (Kiosken) als bij de balies. We werden door een dame van de KLM gevraagd bij de Kiosk in te checken. Toen ik aangaf dat ik dat nog nooit zo gedaan had , gaf ze aan het maar te proberen. Nou dat dus maar gedaan!! Het bleef achteraf bij proberen…want het systeem zag het niet zo helder….ik bleek twee keer hetzelfde paspoortnummer te hebben (zowel voor mijzelf als voor Rita)…dat kan dus niet kloppen. Gevolg van het was dat we ons wederom mochten melden bij de balie…dat verliep natuurlijk ook niet zo snel. Toen we uiteindelijk aan de beurt waren bleek er toch iets niet goed te zitten en de dame moest vele kunstgrepen uithalen om de boarding passen tevoorschijn te toveren. Maar het lukte we kregen er gelijk twee…een voor Atlanta en ook voor de aansluitende vlucht naar Miami. Koffers en handbagage was oke …alles gereed om te vertrekken.

Na die hele procedure slaat de stress weer toe want we moeten op tijd bij de gate D07 zijn. Rita denkt dat we nog wel tijd hebben om met Marloes en Alex aan de koffie te gaan. Ikzelf heb er mijn twijfels over….uiteindelijk toch maar naar de douane gegaan en ons richting D07 begeven. Daar stonden we hooguit 10 minuten en begon men al met de securitycheck en allehande vragen. Ook mochten we weer alles van ons afgooien en door de bodyscan. Alles prima!!...Boardingprocedure kwam daarna ook vrij vlot en we vertrokken precies op tijd richting Atlanta. Hierover valt weinig te melden, alleen dat het verdomd lang duurt en 9 uur en 22 minuten wel erg lang en vervelend is…maar ja, als je zover weg wilt gaan moet je dat er maar voor over hebben.

In Atlanta verliep alles zeer snel…we hadden 5 mensen voor ons in de rij bij Immigration. Dat ging mooi vlot…alleen de beambte was niet zeer vriendelijk en stelde vele vragen en of we nog zaken bij ons hadden…scharen?..nee stroopwafels…dat had ik nog wel op het formulier voor de douane gezet. De beambte in kwestie schreef er met een stift wat op…beloofde weer weinig goeds?!...en dat klopte ook nadat we de koffers hadden gehaald werden we door een douanier gevraagd ons ergens te melden….wederom moest alles door de magnetron (scan) ..maar het hoefde naderhand niet meer open..ze hadden het al wel gezien…gelukkig maar…daar hadden we weinig trek in.

Verder verliep het op Atlanta op rolletjes….diverse mensen begroeten je en helpen je op weg naar de juiste gate en met het weer innemen van de koffers!!..was echt klasse!!..met een treintje gingen we met mach 100 naar het juiste level….B13….daar weet je niet wat je ziet…mensen, mensen en nog meer mensen….en vele eettentjes voor de snelle hap..en doorlopend files bij de toiletten…tis een van de grootste luchthavens van de States…

Vanuit Atlanta ging het verder snel…binnen anderhalf uur op Miami….koffers in no time op weten te halen en van daaruit vlug naar de autoverhuurder. Bij Trifty verliep het allemaal in 1e instantie ook prima…kreeg nog wel een rekening van tig dollars om mijn oren vanwege de tol voor al die weken, benzine, lokale taxes etc. Maar goed dat wisten we….in de garage waar we de auto op moesten halen werden we gewezen op een toyota..leuk auto alleen de koffers konden we niet in de bak kwijt, en dat willen we….wat overleggen en wat heen en weer zeuren kreeg ik de mogelijkheid voor een upgrade (met een bijbetaling natuurlijk)..uiteindelijk daarin ingestemd en kregen we de keus opeen Nissan. Mooie grote auto…prima ding…alleen zag ik geen sleutels…weer overleg…sleutels pleite….het zat wel wat tegen…ook geen andere goede auto voorhanden en ook geen SUV…uiteindelijk mocht ik (als ik wilde) wel een soort minivan meenemen…tis een Dodge geworden…zie de bijgevoegde foto’s.

We zijn met het gevaarte en onze vriend TOMTOM naar het hotel (Ramada) gereden en waren blij dat we in konden checken, waren bijna 22 uren achtereen in beweging en onderweg geweest…we hadden het wel gehad en gingen dan ook gelijk slapen.

Vandaag , maandag 4 november stond in het teken van wat bijkomen…ontbijtje doen bij Denny’s , boodschappen doen bij Wallmart (water,bier, fris en een koelbox ) en daarnaast bij een T-Mobile shop een Amerikaanse sim geregeld waarmee we voor een maand ongelimiteerd kunnen telefoneren naar het thuisfront (Nederland en Duitsland). Wel alleen naar vaste nummers…ook bestaat de mogelijheid om te sms-en….en internet…dit voor een maandje voor 75 dollar….ideaal!!!...

In de middag zijn we naar Orlando gereden ,waar we nu voor een week in het Best Western zullen verblijven. Van daaruit gaan we onze to-do list wat bekijken en wat zaken daarop bezoeken en afstrepen. Plannen voor morgen hebben we nog niet maar dat zien we op dat moment wel.

Tot zover maar even….